دارچین

دارچین

دارچین نوعی ادویه خوشبو است که در بعضی از غذاها می‌ریزند.در زبان ایتالیایی به آن cannella میگویند.معادل عربی آن غرفه است.در هند به نام «لالجین» و در اندونزی به نام چوب شیرین یا «کایو مانیس» نامیده می‌شود. در بسیاری از زبان‌های اروپائی cinnamon را مشتق از کلمه لاتینی Cannella و مخفف آن Canna یا Cane بمعنی عصا می‌دانند. این کلمه از لغت یونانی kinnámōmon گرفته شده‌است. از داروهای گیاهی خوشبو نیز محسوب می‌شود.

درخت دارچین که بیشتر در هندوستان و چین می‌روید، جزو رده دولپه‌ای‌های جداگلبرگ می‌باشد و همیشه‌سبز است. بومی سریلانکا است و بهترین آن دارچین سیلانی است. گل‌های منظم و سفید مایل به زرد دارد، پوست آن را هم که قهوه‌ای‌رنگ است دارچین می‌گویند.

درختچه دارچین درختی است کوچک، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر که از تمام قسمت‌های آن بویی مطبوع استشمام می‌شود. گلهای این ادویه در فاصله ماه‌های بهمن تا 

اوایل فروردین ظاهر می‌شود. برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید است. دارچین بومی  سریلانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن به عنوان ادویه بکار می‌رود. در قرون وسطی از دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد  استفاده می‌شد.تحقیقات جدید نیز بر خواص و فواید پزشکی دارچین تأکید دارند.

دارچین زکام را سود دارد. درد معده را که از سردی بود رفع می کند. بادها را بشکند. با زرده تخم مرغ درد رحم را سود دهد. ذهن را تیز کند. سینه را پاک کند. برای معده مفید است. برای تب ولرز مفید وگرمی بخش است. باسرکه علاج جوشهای شیری است. در مداوای اگزما مفید است. زداینده عفونت و علاج خلط است .از جمله خواص دارچین میتوان به خواص ضد میکروبی، ضد اکسیدانی، ضد لخته خون، کاهش درد، افزایش حافظه، اثرات مؤثر مثبت بر روی دیابت و زخم ناشی از سوختگی اشاره کرد. همچنین مطالعات نشان داده است که دارچین باعث افزایش نیروی جنسی در زن و مرد و کاهش انواع چربی خون می‌شود و بنابراین مصرف دارچین به میزان حداقل سه گرم در روز 

توصیه می‌شود.

برطبق تحقیقات جدید ثبت شده در کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده آمریکا، دارچین، برای درمان  گرفتگی عضلات، استفراغ، اسهال، عفونت،  سرماخوردگی، بی‌اشتهایی و اختلال نعوظ استفاده می‌شود. همچنین به گفته مرکز دیابت انگلستان،  دارچین، می‌تواند قندخون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ کاهش دهد، هرچند که تحقیقات بیشتری برای اثبات این ادعا نیاز است. سایر موارد عبارتست از:

عفونت های قارچی. برطبق انستیتوی ملی سلامت آمریکا، سینامالدئید (یک ماده شیمیایی موجود در دارچین سنا) می‌تواند در مقابله با عفونت های باکتریایی و قارچی کمک کند.

دیابت. دارچین می‌تواند سطح قند و چربی را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بهبود بخشد. محققان معتقدند مصرف روزانه ۶ گرم دارچین، می‌تواند به کاهش گلوکوز سرمی، تری‌گلیسیرید و کلسترول 

خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک نماید. وجود دارچین در رژیم غذایی افراد دیابتی می‌تواند به کاهش اثرات جانبی دیابت و بیماری های قلبی کمک نماید.

بیماری آلزایمر. برطبق تحقیقات جدید، مواد موجود در دارچین، می‌تواند از ابتلا به بیماری آلزایمر پیشگیری کرده و یا سرعت پیشرفت این بیماری را کم نماید.

اچ آی وی. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که دارچین، می‌تواند بصورت بلقوه برضد ویروس اچ آی وی، مفید باشد. کاراترین نوع دارچین، بر علیه ویروس اچ آی وی ۱ و ۲ نوع چینی (سنا) آن می‌باشد.

بیماری ام اس (Multiple Sclerosis). دارچین، می‌تواند پیشرفت بیماری ام اس را کاهش داده و بجای بعضی از داروهای گران قیمت که برای این بیماری استفاده می‌شوند، مصرف شود.

کاهش اثرات منفی غذاهای پرچرب. رژیم غذایی پر دارچین، می‌تواند اثرات منفی خوراکیهای پرچربی را کاهش دهد.